ÇOCUKSU DÜŞLER
“Daha dün annemizin kollarında yaşarken”
Bir hayaldi çiçekli bahçe Çocuksu düşlerdi koşturduğumuz Şu bu derken Şafak atmak üzere... Zaman akıp gitmiş meğer Biz masal dinlerken. Yetişkin olmanın aymazlığı Yaldızlı sözlere kandık Düşünmedik bile Ayrıcalık sandık hamallığı Takmaya gör sırtına semeri Ne mümkün çıkarmak Git gel git gel... Bize hoyratça taşıttılar hayatı. Şimdi yorgun ve bitkin Geç anlıyor insan Oysa taşımakla bitmiyor hayat Her biten gün Kuluçkaya yatıyor sabaha Durun diyorsun Durun Bu bir aldatmaca... Kimse dinlemiyor Her gün hamallarını doğuruyor hayat Ve her gün Semer vuruluyor birilerinin sırtına. ... Çocuksu düşlerimiz kalıyor geriye Ve daha ambalajı açılmadık Koca bir ukde... Ne zaman bir bahçe görsem Çiçek arar gözlerim Ya da selviler dizili bir yolda yürürken Hemen o şarkıyı mırıldanır İçimdeki çocuk “Daha dün annemizin kollarında yaşarken”. |