Ey Cennet Sevgilim !..sen her şeyimdeki sevgili ! sen benimsin... sen... ... şu an bedenimi senleştirdiğimsin her zaman ki gibi... sen benim her şeyimsin... ....sevdiğimsin en çok yine sevdiğimsin... ey sevgilim ! her şeyim... ...ben seninle yetim kalmış kalbimde ki isyanı sevdim... sanma yaşadım seni ...sevdim kendimden kaçarcasına... gün olur geceye sığındığımsın bilirsin... Ay’ın aşkı yakamozda gizli gözlerinde ki yakamozda denizleştiğimsin... yüreğimde çoğalttığım içime sığdıramadığımsın yüreğimden taşansın... dualarımdasın... “Allah’ım cennetini nasip et “ derken, aklıma gelensin cennetimsin... anlasana yar ! sen benim dualarımda ki cennetsin... ...kadınımsın can yoldaşımsın... ...gülümsün en çok yine gonca gülümsün !.. sen benim içimdesin... ilahi bir giz beni sen yapan ; yoksa seni içimden hiç atamam... bir bedenden başka bir bedene sığınan en büyük aşk göçüsün... ...çöllerdeki suyum karanlık gecelerdeki aydınlığımsın... ey sevgilim ! sen gözlerimin içine bakıp ta gülümsersin de ben , nasıl senleşmem !... bilmiyorsun değil mi? adın aşk senin... herkes yazıp , anlatıyor ; sayfalarca, kitaplarca tarifin yapılıyor... ama kimse sevmiyor benim senleştiğim kadar... ...benden başka hiç kimse bilmedi seni... ...benden başka hiç kimse bilmedi sende neyi sevdiğimi... sen ...hep sen.. sevdiğimsin... sensiz bir an ne demek anlarsın işte bu şiir sensiz ve hiç kimsesiz... ama ben yokum artık ! sen oldum ; cennette yaşıyorum... ey sevgilim! yaşamak senden ibaret... yoksa ; günbatımı , rüzgarın sesi , bebeklerin gülüşleri sensiz anlamlarını yitiriyorlar... sen ki doyamadığımsın onun içindir ki sen varsan bende varım... Sen her şeyimdeki sevgili ! Söylesene ? ben , seni böylesine sevmişken nasıl ben olurum ki... acıyı,hüznü,ihtirası şaka şaka !.. ben, sende sevmeyi öğrendim ölmeden cenneti doğmadan yaşamayı... ey sevgilim! sen...hep sen... sadece sensin aşkların en güzeli... Cennet aşklarına... Emre ONBEY |