Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
İnsan Büyüdükçe Yalnız Kalıyor
Özkan KÖSE
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 1 yorum · 1338 okunma
İnsan Büyüdükçe Yalnız Kalıyor
akıp giden bir rüzgardı
bir sokağın köşesinden ve gelip geçen bir çaylak aşığın izleriydi sokakta kayan yıldızlara özendim ben her zaman ve bütün umutlarımı bir kutuda biriktirdim çocuktum,küçüktüm,anlamsızdı bütün güzel hayallerim hayallerim benimdi ve ben hayallerimi umutlarımla birleştirdim - çocuktum - bir amca söylemişti bana - her zaman küçük kal ki kapı aralıklarında tek başına kalma - ve bir gün büyüdüm şimdi ne o amca kaldı ne de kapı aralıklarında yalnızlığımı paylaştıklarım akıp giden bir şehirdi belkide - elimdeki rakıdan kime ne - şu yanıp sönen ışıklar onlar kadar kararsızım artık ve şu kapı aralıkları - sadece bana yer kalmış - artık iyi anlıyorum insan büyüdükçe yalnız kalıyor |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İnsan Büyüdükçe Yalnız Kalıyor şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İnsan Büyüdükçe Yalnız Kalıyor şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.7.2010 00:57:03
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 1338
Yorum
: 1 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
beğendim..
tebrik ederim.
gerçekten iyi bir çalışma.
"kendimce"