Darağacına Notlanmalaradı konulmamış yalnızlıklarım var benim adını konmaya cesaretim olmayan sözlerin tutsam elini, ölürüm söylesem annem bile terk eder beni. ölüyüm ben birinin çektiği ipte son sözüm sonrası olmayan bir dünyada tanrısız bir düşüm. yüzümü çizmeye geldim dünyaya, tam da içine bir geceydi öyle düştüm ki yüzümü bile unuttum. sonum ben başlangıcı olmayan bir film bir tuluat tiyatrosu bir tanrı yalanı olmayacak duanın günahıyım akmaya çalışan bir göz yaşı kadar yüzsüz bir göz kadar düştüm kalpsiz bir gülüşten geriye kalanım şimdi. ve öldürdün beni diyelim, yeniden ruhum ayrıldı bedenimden ve bitti tanrının hükümdarlığı bittik bittik sonra nefessiz bir sabah işte hepsi. ben sessizim ben kelimesizim son şarkım çaldı notalarımdır damarımdan akan kan sorma bir daha beni hiç bir şaire ya da bir masalın kahramanına içimde öldü bir robin hood içimde öldü bir tanrı. şimdi nefesim bitti diyedir bu şarkı bitti diyedir hayat. son solfej elveda. |
Gittiği yere kadar, götürebilmek gerek, diyesim geldi...
Ve dilerim bu şiirin havasındaki hüzün ve pesimizm sadece ve sadece şiirde kalan bir kurgudur, şair.
Çok saygımla.