Utanmaz
bir rüyanın doğumuyum ben
bir sabahın çığlığı gündoğumu senfonisi bir tanrının yanlış düşü ve sanrası dilsiz dalgaların kucağında ölen bir çocuk kadar anne ağıtı son ayyaş umutlarım var benim içime attığım çöl esintilerim cehennemi yaşatan ama öldüren her gece sabahına tekmile ayan sonsuz ve utanmaz dileklerim yüzümü güldüren soytarı ruhuma verdiğim isimdir -utanmadan- yüzün ve yüzümdeki bakış izin bir gözyaşına paralel ve dudağıma değen ölüm hissi notasını yazar cenazemin son solfej la şimdi nefes alıyorsam kendi intiharımı öldüğüm içindir. |
UTANMAZ şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, KUTLUYORUM...