Son Defa Rehinim
sevda diye göğsümüze sürdüğümüz kırmızı
kasvetinden delirmiş rüzgarın kopardığı kızıllıktı aslında kırılgan süzgecinden geçiyorduk hayatın belki de hoyratça sıyrılırken takvimler güncelerimizden anladım ki yazgımız tek satırlıktı benim sana bıraktığım tek hatıra ise gözbebeklerinde ki şaşkınlıktı dizlerim kırık yakalandım sana keskin bir ayrılık yükseliyordu dilinden avaz avaz faili meçhul bir aşkı omuzlamıştık sandık biz oysa misafirdi aramızda ağırladığımız o maraz yokluğun örterken kasvete kesen geceyi kiralık düşlerimle çoğalıp duruyordum sana fethedilmiş yüreğin muzaffer savaşçısı gibiydim sanki halbuki yaralı bir esirden farklı değildim sol yanında dolunay var bu gece asumana çivilenmiş tarifsiz güzelliğin gibi duruyor ben karanlıkları doldurdum gözçukurlarıma ve başım önümde yakama devrik durdukça suretimi bırakıyorum kırık aynalara şuramda bir ağrı var sevgili bir cinnet kokusu soluyorum son defa rehinim içimdeki iniltiye sanki elimi yüzümü ölüme sürüyorum Faruk CİVELEK |