Efkâr Tütsüsü
öyle bir sisli şubat ortası!
baharın vedasına katılmış rüzgârın eteğinden salınır çocuk, mevsime üryan bukalemun. büyüsün çürümüş polenlerin artığı, o dalında unutulmuş körpe tomurcuk... adresine geç kalmış mektuplarla dolu kirli konteynırlardan sızar efkâr tütsüsü. ve bir yavru tekir aç kalır hazanı tam kalbinin ortasından eşeler, içinden en solgun resmi alır. o zaman kanar her hücrenin dokusu. sigara kokulu tabutlardan yükselir kabrine sığmayan cenazelerin hasret türküsü |