Bekleme dönüşümü
akşamın karanlığında
ya da kış arkası bir baharla
bekleme...

Ne vakit uzlaşırım alnımdaki yazgıyla
yahut ne zaman kurur son gözyaşım
o vakit buluşuruz aşkım...
O vakit bir yere dikerim bu gövdeyi
ve çağırırım seni
gel…
ya da hiç uzatma
olduğu gibi söyle yaşadığın tüm gerçeği...

Biliyorum, hatalıyım...
Hatalarım sevmelerimden daha mı çok,
daha mı arsız bu dünya artık
ya da yüzünden mi okumalıyım
Tanrı’nın öfkesini
Yüzün neden bu kadar karışık

Beklemesi zor bilirim...
Gelmek daha da zor...
Hele ki dönmek...

Seni sevdiğimi söylemiştim hani
Yalan değildi, ister inan ister inanma şimdi
Tek değişen sendeki benimle ilgili alışkanlık

Ne ben ne de sen
Daha fazla üzülmeden
Bu kadar duvarın peşi sıra
Dökülmeliyiz ayrı ayrı toprağa
Yüzümüz düşmeli ilkin
Ve düşünmeden ve irkilmeden
Yok olup gitmeliyiz...

Sen olmalısın sen sadece
Ben kalmalıyım kendimle

Bekleme beni,
Bekleme…
Hayat bu
Beklemekle geçirme…