TILSIMLI BİR AŞKIN SAĞNAĞI
Rüzgar mızrak olup kıymık kıymık baterken hislerime;
Hissizliğimin gölgesine serilmiş ateşlerim Sigaramın dumanları örtmüşken mabedimin duvarlarını Görmek istediklerim hep düş olup kaybolmuş ellerimden Açmışken ellerimi göklere ruhum sicim sicim boğulmuş uğultularda Ben kendimi büsbütün sana adamış; sen yok etmişken kuytularda Kan fırtınalarım aşkın tamda doruğundayken; Atılmış aşk şeytanın olabilesi kucağına... Yegane seçik bir sözün yetecekken tabuları yıkmaya Umursamaz kılığın yıkmış bizi kahır yüklü simâlara... Biz alışmışken ahfâ kıyılarda sevişmeye; Sen bizi yıkmışsın terimizin soğuğunda... Aramıza giren dehlizler birleşip; Yıkılası imkansızlaşan gaddar duvarlar örmüş tenimize... Peşi sıra oluşan hudutlar bizi tel tel lanetlemiş göklere... Gönül kalemizin enkazları altında son nefeslerim; Şu sıradan insanlara verdiğin tavizlerin... İlahımdan bile işkillendiren kahrolası sevdan... Ah! Belam oldun gecelerime-yarınlarıma, Her nerdeysen yinede gel bu bedel çok sineme ... |