SUÇLUSUN
Sen gelin çiçeğimdin, ben gönlünün damadı
Olmayı çok istedim oldurmadın suçlusun! Sen bende hep canandın ben sende aşk muradı Kalmayı çok istedim kaldırmadın suçlusun! Kibrinin elleriyle yıkıp bütün dünyamı Bin türlü mazeretle bozdun senli rüyamı Hep “imkânsız” diyerek, vuslat-i aşk mayamı Sonsuzluğun gölüne çaldırmadın suçlusun! “Bahar gelmez” diyerek yaşadığın ilk kışta Beni yalnız bıraktın gördüğün tek yokuşta Göz ucu işlediğin “bakış” denen nakışta Bir kez bana cesaret buldurmadın suçlusun! Suçu hep bana yıktın hiç kendine yıkmadın Vicdanının gözüyle bir kez bile bakmadın “Ağlama” deyip durma acıyı sen çekmedin Gözyaşıma sebepsin güldürmedin suçlusun! Her yanım yaptığınla örülmüş acı duvar Affetmem seni artık aşk-ı mahşere kadar Çünkü ne bir mezarım ne de mezar taşım var Acıyıp bir sefer de öldürmedin suçlusun! Mademki gidecektin niye geldin? Suçlusun! Yarını umudumu gelip çaldın suçlusun! Bir mazlumdan bilerek bin ah aldın suçlusun Geldiğinde “gidişi” bildirmedin suçlusun! İHSAN TURHAN |