Niçin bu fırtına?
Ben ki kabul etmedim mi yalnız kalmayı;
Kalabalıkta kalmışlığın hatrına..
Kulaklarımda, silsile uğultusu.
Geç vardım çocukluğumu düşürdüğüm,
Harikalar diyarına.
Hatalarımın girdabında, tatsızlık tadıyorum...
Sahibi olmadığım kalplerde, yaşam arıyorum...
Niçin benim hakkım, zulmetin gaybı?
Kör şafaklarda nedir bu hayal kaybı?
Her tarafta, binbir güçlükle yıktığım adavet.
Ruh-i Ulu hatırlatıyor bana ’’ cenkte yok adalet!’’

Niçin bu sağanak?
Herkes için yok mudur bir tutunacak dal-budak?
Sessiz kalmayı sevmeyen sessizler!
Neden cehennem aşıkları mükemmel olmaya uzak?
Emek ekilen umut tarlalarında, hasat zamanı şu aralar..
Kapanmayacak yaralar,
Ne kadar acıtsa da canları.
Güzel olan anılar kadar,
Silinmeyecek geçmişin lekeleri.
Takipçisi olacak Ben’in.
Uçurtması yok artık bu veledin...
İmzası silinecek çok yakındır;
Yeminlerime sahne olan senedin.

Niçin bu Dolunay?
Aslında unutup gaddarlığı;
İyilik paylaşmak çok kolay!
Hararette buz tutan son aşk odam,
Bir periyle yanıp tutuşuyor!
Nihayet körpe limanıma gitmemek üzere;
Mavi bir gemi yaklaşıyor!


İsmail ŞANLI