ELLERİM ÜŞÜYOR ANNE
ellerim üşüyor anne
ne zaman değse gözlerim hayaline binlerce yusuf oluyorum kuyu diplerinde binlerce yakup kör köşelerde ellerim üşüyor anne sahipsiz mekanlarda terkedilmiş yaşamların, köhne saltanatların bir yudum nefesi için ömür satıyorum anne granit kalplere yenildim reyhanların kokusunu üfledim ruhlara imbiklerden geçirip gökkuşağı ekerken uçurumlara ellerinden düşürme tut beni anne... ellerim üşüyor anne ... zehir zemberek ayazlar vuruyor ateşinde tutuşurken karanfiller yaprak yaprak dökülüyorum dalından mevsimim sensin sensiz üşüyorum anne... kuduz nefsin ziyafetindeyim bozuk bir ömrün kenarında yaşanmışlığım bu kadar işte yokluğun kesiyor şimdi avuçlarımı sesin kulaklarımda son türkü gözlerim duvar diplerinde ellerim üşüyor... sana geliyorum anne... AYŞE IŞIK UYANIK |
Diğer şiirleriniz de bu şiirleriniz de ne kadar berrak sanki yemyeşil ormanlardan çam kokularından süzülüp gelmiş gibi
Kutlarım Ayşe hanım bugün şiirnizle tanışmak benim için bulunmaz bir şans oldu.
İyi ki sizin gibi dilimizi güzel kullanan ve Türkçeyi katletmeyen şairlerimiz var.
Sanatçı ve hanımefendi duruşunuzla da takdire şayan birisiniz.
Saygılar
nihan-name tarafından 5/9/2010 9:55:35 PM zamanında düzenlenmiştir.