Son Mesaj
“Ikra” ile başladı, Hıra’dan yükselen ses
Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. O öyle bir mesaj ki, muhâtabı ins-ü cin Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. Köle pazarlarında, satılırdı gedâlar Diri diri gömerdi, kız çocuğun babalar Savâ gölü kurudu, söndü âteş-gedeler Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. Özgürlüğe kavuştu, yerdeki biten otlar Vahyin kokusun aldı, dağda uluyan kurtlar Kisra’nın sarayıyla, yıkıldı bütün putlar Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. İnsan insanı yerdi, öfkesinden, kininden Caydırmak kolay değil, atasının dininden Kopmaz öyle bir ip ki, öteler ötesinden Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. Alınmıştı elinden, yuvaları, yurtları Yeniden şâha kalktı, develeri, atları Yer ile yeksan etti, Kâbe’de ki putları Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. O ufuk peygamberin, yama var önlüğünde Mal, makam, şöhret değil, şefkat var günlüğünde İnsan kendini buldu, vahyin aydınlığında Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara. Aristokrata karşı, korudu âciz ferdi Barış, huzur, kardeşlik, tevhittir O’nun derdi “Ekmeltü…” âyetiyle, İslâm kemâle erdi(*) Geldi ölümsüz mesaj, insanlara, çağlara… 08/05/210 Hanifi KARA (*) Kur’an-ı Kerim: 5/3 |