Kal Dedim
Kal dedim
Köklerini toprağa salmış yorgun ağaç Yara yara çıkarma kalbimden saldığın köklerini İçimde deltasını şaşırmış nehir kururken Gözlerimin dinmek bilmez kaynağı sensin Annemin koynu gibi sıcak koynunu aç Kal dedim Al dedim Ömrümden çok uzağa düşmüş kuru yaprak Savrulurken kasırgalar önünde Kopan candır damarlarından Akışını, bakışını şaşırmış gözlerinden Kabuk tutmayan yarandan Bana da bir mevsim Al dedim Sal dedim Hangi şehri soluyorsan fark etmez Savur senden bir parça sahra gönlüme Yeşersin umutlarım Yeşersin yüreğimdeki vaha Adınla başlayan bir şiir tut Sal dedim Bal dedim Dilinden düşen her söz Yerden yere salsa da sevginden aç gönlümü Kurşunsa da anlıma isabet edecek Vurgun yemiş nefesimse de Her söylediğin söz Bal dedim Çal dedim Bende kalan ne varsa Hepsinin tut ellerinden Onlar yoksul çocuklar Peygamber emaneti yetim yavrular Saçlarını okşayıp bir gülücük Çal dedim Hal dedim Başını dizlerine yaslamış resim Titreyen soluğumda korkak nefesim Sensizliğe çaresiz bir isim Bitmiş bir hayat Sensiz bir mevsim Hal dedim 26.04.2010 - Ağrı |
Al desen almaz,
Sal desen salmaz...
Oysa çok değildi beklenilen ve istenilen...
yalnızca bir avuç yeşil umut olsa yeterdi...
Akıcı ve akılda anlam kargaşası yaratmayan bir şiir
Güzeldi, okunulası...
Tebrik ve saygı ile