İstanbul'lu Değilsin
kıvrımların
uçurum kenarı rüstemin kızı boşver! istanbullu değilsin yirmibeşinci sayfadan başlıyorum ortalardan, karnım deşiliyor gözlerim doluyor orada bir çiğ bir tutam noktaların etekleri alevlenmiş bile matmazel söylemiştim sana hey matmazel ölüm sana... siyah tekerler yürüyor sigara külünün ucuna topuklarım eziyor bastığın yerleri sen, benim dilimdeki çıngırak, zehir dört nala gidiyor kaçırılmış dudaklarından arzulanmış göğüslerinden geçiyor seyyahlar, görsünde imrensin geldik kadın geldik indik bile ufuk noktasında uyan! bırak kendini boşver! istanbullu değilsin |