dünya döndüğü yerde dursa inermiydin
soluksuz bir hayatın peşinde koşarken
peki neden bu askı heder ediyorsun?
yoksul bir sevda kırıntısımıyım ben...
neden ardına bile bakmadan gidiyorsun

bir hikaye anlatırken susardın
sonumuz bunun gibi olmasın derdin
sen benden gitmek istemezdin
kıyıda köşede beslediğim umutlarımı tükettim
ölüm gelse neden geldin de demezdim

kalbime hükmeden bir sevdamdın
aklım almaz yüreğim sana atarken
kırılan düşlerime sahip çıkardım
sen yokluğa adanan bir masaldın
dokunmadan da canımı alacak olandın

eğer varsaki yüreğimin derinliklerinde bir yer
işte sen en derinde bir yerdesin canım
nefes alışımı kolaylaştıran yada nefesimi haram edendin
yüzünü astığında dünyama kara bulutları toplayandın
şimdi günahıma günah ekliyorum
sensizliğe dayanamıyorum

Allahım , ben kuluna köle oldum
o istemesede gönüllü günahkarım
hak yerini bulacaksa bir gün
işte o gün sevgi denizinde girdaba tutunayım
askın sarhoşluğuyla döneyim
mesk ile yoğrulayım

canıma can katsın
ruhumu teslim alsın düşlerine savrulayım
ölümsüzlüğü paylassın yürekler
mecnun eder bu yüreği o gözler
kıyas kabul etmez
yaşanılan anı mühür eden bakıslar
seninle ölümsüzüm...


Yunus Özkan