ERGUVAN ÖRTER BENİbir varmışım,sen de yok olmuşum ben,sen olmuşum,beni sende unutmuşum.. sevginin temeli,sende erimek. âsûde geçmiş seninle hayatım. mavi derinliklerde olmalıyım şimdi zaman çok demeyin,söyleyin sevdiğinizi; rüzgar hep arkadan esmiyor, yelken hep dolmuyor alabildiğine, uzaklara gidivermek,var olabilmek, diyebilir misiniz gücümüz yetecek.. dibe çekecek mi insani yükümüz ihtiraslar,inatlar,hayatın içinde.. kalbim şahit,ne yaşadıysam, anılarımı o’na kaydettim. anlat ki;duysun cümle alem, gerçek miydi,hayal miydi aşkım.. bırakmadım elini,ben yaşarken, sen de tut,ölüm, elimi yere düşürmeden.. bak asilzadeler geçiyor boğaziçinden taç giyme töreni başlamış inceden.. duyduk duymadık demeyin: bahar geliyor,erguvana bürünmüş kıyılar, has bahçeye döndü kırlar.. baş ucumda manolya ayak ucumda erguvan, yazın üzerimde çiçekleri kışın yaprakları örter beni... halûk gürses |