SENSİZLİK İNAN ÖLÜMYeter ki sen götür de, başka diyara beni , Sensizlikte üşüdüm, yatırsan nara beni ! Çöl kesiyor denizim, bugün yine sensizim , Yok zaten başka adı, inan ki, kimsesizim ! Vururken yokuşlara, içim de onca yara ! Ben de şaştım bu işe, nasıl çıktım bahara ? Eğer söğüt dalını, arı alır balını , Yükle, artık çekerim, bir ömür vebalını ! N’olur sakın okuma, hazindir benim öyküm ; Bunca zaman olmadı, kendimden ağır yüküm. Gördün, savurdum işte, bende kalan bir adım, İçimde sakladığım, birde bu kör inadım ! Yıktım ağırlığımı, kolay artık yol almam ; Her şeyi çekerim de, yokluğa dayanamam... İster sarı giyin gel, ister görün alınla , İster çağlayarak gel, örtün mavi şalınla... Hazırladım kendimi, sana bir şey demeden , Nasılsa göreceğiz, yokluğu istemeden. Kim demiş ki sevgili, ancak kendine yardır ? Su yürüdü dalıma, ne de olsa bahardır. Bekleme ne olursun, hayat gitmeden güme ! Olanca varlığını, sersen şimdi önüme... Kaç zaman oldu bilmem, ötmez oldu bülbülüm, Sensizlik inan ölüm, nasıl gelsen kabulüm. Hayrettin YAZICI |