ŞİRİN ŞEHRİYARŞirin Şehriyar’dan bir kuştu uçan, Kanatları ipek, siması gökçek. Bu bir hürmüz kuşu ışıklar saçan, Bekle ki bir ömür, indi inecek… Hayalleri vardı, Hay’a açılan, Çiçekleri vardı, konup göçülen, Umutları vardı, bir bir biçilen, Küskün talihini, sildi silecek… Havada asılı kaldı bakışlar, Ne baharlar geçti, ne karakışlar, Özleme büküldü, bütün kargışlar Açılmayan derdi, kim, ne bilecek? Dağların tütsüsü, dumanı, çeni, Gölgene esirken, al, yeşil donu, Bir tebessüm eyle yücelsin şanı, Sular çağlamakta, güldü gülecek… Semadan mı aparmıştın, bu dili, Haydar Baba’dan mı, derdin o gülü? Karabağ’dan kopardığın bu teli, Titreyen gönüller, çaldı çalacak... Tanrım kavuştursun, her dem Hızır’a, Budur dileğimiz, gelme nazara, Bir kızıl gül müydün düşen Hazar’a Dokunmazsan eğer, soldu solacak... Saçlarını sığallayıp tarayın Yeter olsun uzun süren harayın Çiçeklerle donanırken sarayın Nakşolup dört yanda, kaldı kalacak... Hayrettin YAZICI |