Alfabeden bir harfti, elif ba’dan kelime
Bozkırda doludizgin geçerken çocukluğum
Sonra bir uzun türkü halelendi dilime
Benliğime dert oldu aranırken yokluğum

Kendimle geldim ansız bir sokakta göz göze
Yıkanırken düşlerim bir kurdun rüyasıyla
Yoksul bir yorgunluğa düşerdim geze geze
Uyanırdım her sabah bir faninin yasıyla

Kan çanağı bir çağda boğuldu çağla çağım
Kaknusun nidasında bütün kılıçlar kında
Bir yer de bulamadım çöküp ağlayacağım
Gör bak neler olacak, dedi, şöyle yakında

Vefadan vav düşmüştü tam üstüne yaramın
Onca hayata inat şimdi herkes dumduma
Öykündük bir fanusa felek kırılsın camın
Yırtılsın gömleğin de tutmasın artık yama

Kafesime tünerken şimdi guguk kuşları
Boş kalmış özleminle dalların en incesi
Unutamam bir türlü geçen kara kışları
Otur şöyle yanıma gönlümün eğlencesi

Kaldırsana başını güneş aştı aşacak
Biraz düş eleyelim şöyle geçmişe dair
Yalnız yıldızlar değil, ay da artık şaşacak
Sen bir zülfü telli ol, bense susmayan şair



Hayrettin YAZICI