BENİ GERİ VER...ellerimde, ağrılı sancılar başlar ilkin. parmaklarımdan, sızılar boşalır soğukluğuna zeminin. voltalara ayak kesilir de bedenim, ebemi beklerim gecem görünür… çilingir soframa, davet ettiğimde seni, geleceksin belki. yüzün, hangi ay dönümünde gizli? aşkın sofrasında azığın sen, katığın sen olacaksın bil ki... kar! gelmedi gene yar. ekmeğime katık yapacağım bu gece de, seni… ekmeğim dedimse, buğdaydan yapılana değil ha, kalemimden yoğrulana. aşk’ı, böyle yalnız hayal etmiyordum oysa. geleceksin belki, bu fakirin sofrasına. göreceksin ne fırtınalar uyur, tabağımda. kadehimde aşk var aşk! sakın içme ölürsün. bize dokunmaz niyetimiz, kızılcık şerbeti nasılsa. bir elbise giydik bedenimize. o da dar geldi iri cüssemize. görünür oldu, oramız buramız sandık, elbise var, üzerimizde… biz bu aşkın şarabını, doldurup gelmişiz testimize. sızarsam kucağında hoş gör, bil ki başım dönmede. naz makamından başka, perde görmedim yüzünde. geleceksin belki, günlerden bir gün. zamanlardan bir zaman. lâkin vakit tamam. ya, beni geri ver, ya gel! testi düşecek ellerimden… şair demek, haram bana. henüz aşk’ı anlatamadım sana. heyhat! “ben” ol da anla… nurcan yalçin |