SUSMAK DÜŞTÜ...Şimdi kalem Senden yanadır sevgili Gülüşlerim imbatlarda gizli. Ben, her dem ağlamaklıyım Bize ağlamak düştü… Susmaz mısın? der birileri Bir mermi, bir fidanı devirdiğinde Susarım sevgili Söküldüğünde toprağın fideleri Koparırken hoyrat bir el düşleri… Arama, yıkılmış köhne sokaklarda seni… Kömür karası satırlarımdasın Susmuşumdur! Okuma ki; şiirlerimde gülüşlerin ağlamasın. Bir uslu çocuk edasıyla Durduğuna bakma denizlerimin İçimde nice gemiler devrilir. Buralardan yanımızda Bir demli çayın tadı kalacak muhtemel Fesleğen kokulu akşamların koynunda Bir de sızısı yüreğimizde Yakıtı; taş ile insan olan İnsanlık hüsranda ah! İnsanlık hüsranda… Bıçak açmıyor gönülleri Kalem şimdi Senden yanadır sevgili Bize ağlamak düştü… Yaşlı bir çınar gibi Son kez kuşattığımda gözlerini Ağlama! Sevin ki Gözbebeklerim senlidir… İçimde şeker yanığı tadın Anma adımı, tutma ellerimi sakın! Ve toplama nefesimi Sevdam yayılsın Küstüğüne bakma rüzgârlarımın İçimde nice fırtınalar devşirir… Sevgili Bize susmak düştü… Bize susmak düştü… Nurcan Yalçin |
bakma gidenlerin ardından
zaman silip süpürmüş
toplamış pılını pırtını rüzgar
boş sandıklar
ve saklı gizemler büyür ağaç köklerinde
hadi
bir kez daha sus kalalım seninle
bakalım neler büyüyecek bedenimizde
en kocamanından tebrikler
ve hayırlı cumalar dost :)