DEMİR ATARBahçemde küskün kaldı şimdi gözlerin. Giderken Kanatları yanan kelebekler gibiydin… Buralarda Anka kuşu değer, yaralı tenimize Ve yağmurlar kalem olup, Sığınır gözlerimize Göremeyiz… Ne kadar oldu sevgili Getirmeyeli düşlerime ellerini Ve geçip gideli, Ezel türküsü gibi… Biz Bir kez yandık, bir kez Şimdi hangi ateşe düşse? Elbisemiz tensiz sevgili, Uzak bakışlarının közünde, Kül tuttuk, gül veririz… Özlemler, ah özlemler! Çocuk masumiyeti kadar derin. Koynunda, Yorgun geceler saklayan sabahlara Demir atar umutlu gözlerimiz… Nurcan Yalçin |