Hev ALev
sen gittin....
yağmurlar da gitti bakmadan ardına yalnızlığım bile gitti beni terketti şimdi büsbütün viran dağlarım savrulup çöllere düştü baharlarım ki sen giderken gözlerimi de götürmüştün şimdi bu dumanlı kahvede ılıman iklimler bekliyorum her sözü küfre döndürüyorum tut ellerimi inanma söylenenlere öldüm belki de çürüdü cesedim aldırma sen yine de bıraktığın yerdeyim eskisi gibiyim |