TUT ELİMDEN İSTANBUL
Kadıköy; iskelende beklerdim.
Her cumartesi, Denizlerinle kol kola gezerdim günlerce... Yükseklerden düşen su olurdum bazen Ama sonunda hep durulurdum. Bazen el ele dolaşan iki aşık, Bazen de; darılır mıydık? Gönlü tokların karnı açtı. Niceleri bir ekmeğe muhtaçtı. Kimi yüreğini ortaya koyar, Kiminin karnı çöplüklerden doyardı. Vapurlarla beraber koşardı martılar, Salkım saçaktı o buğulu çarşılar. Ey! güzel İSTANBUL ... Gönül yaram, Ne güzeldin sen, Denizinle, nazınla, Ekmek; katığı, tuzunla. Tut elimden, “gel” de bana. Koşar gelirim. Yüreğimdeki sızımla... 04.02.2010 |
......................................................Chamort
Kutlarım...
.............................................. Saygı ve selamlar..