ZAMANE
Bazen alırım eski fotoğrafları elime;
1966 okul yıllarımdan başlarım. Bir lokmamızı paylaştığımız, Bir tek sigarayı ortaklaşa içtiğimiz o günlere giderim. Bu günlerimize bakar, Hayıflanırım Çevirdikçe albümün Sayfalarını Davul zurna sesleri gelir kulağıma. Halaylar çekilir. Yakalarımıza paralar, altınlar takılır. Hâkim yakalı bir görevli “ Siz evlendirdim” der İmzalar atılır Hastane koridorlarında beklerim. Ağlayan bebek seslerini duyar sevinirim. Yürüseler derim. Yürürler Büyüseler derim. Büyürler Okusalar derim. Okurlar Bir gün anaları denileni aktarılır bana; “Söyle babama gelene beni versin.” “Söyle babama O nu bana alsın” İstediklerine verilir. İstedikleri alınır. Evrak önceden hazırlanmıştır. Önüme getirilir verilmiş karar. Çaresiz onaylanır. Gün gelir; Onlar da beklerler hastane koridorlarında. Yürüse derler. Yürür. Büyüse derler. Büyür. Bayram olur. Seyran olur. Sofralar kurulur. Ekmek lazımdır sofraya. “Hadi git al oğlum.” “Hadi git al kızım.” “Ben İnternette oyun oynuyorum.” “Ben sevdiğimden mesaj bekliyorum.” Sen ey Teknoloji. Sen ey Medeniyet. Sen ey Devir. Ver sen bana, Karasabanı, düveni. Buğday yüklü gıcırdayan kağnımı. Buysa insanlığa katkın Olmaz ol sen… Ölesiye özlüyorum. O geçmişteki zamanı… |
Yangında evinden bir tek eşya alabilirsin, bu hangisi olur, deseler. Hiç ikilemeden 'fotoğraflarım' derim. Bana hatırlattığı o kadar sevdiğim kişi ve yaşanmışlık var ki onlarda... Geçmişimin belgesi onlar benim.
Şiirinizi okuyunca ben de geçmişe şöyle bir gezinti yaptım, döndüğümde gülümsüyordum. Az şey mi bu!... :))) Teşekkür ederim Bedri Bey.
Saygılarımla.
Serap IRKÖRÜCÜ tarafından 12/7/2019 9:05:45 PM zamanında düzenlenmiştir.