YAĞMUR , ŞEMSİYE VE SEN
Sağanakta telaşı bile şaşkın martılar
Bana gitmeyi anlatıyorlar Gideceğim zaten Azgın dalgalarını sırtlayıp bu şehrin Bak işte fırlatıp attım aklımı Ama o yine lastik bir top gibi geri döndü bana Sıkıldım artık aynı sarkacın yamacında oturmaktan Gerilip yırtılayım bu son bekleyiş olacaksa Çatallanan öksürüğümü duyunca büyüklendin değil mi ölüm Burada kal diyenlerin yanına gidiyorum ben Kanadımda gümüş tozları ve damlalar Sağanak bir güzeli getirdi Bir şemsiye altında onu öptüğüm günün hatırası hiç ölmeyecek artık Tozlanmış kitapların arasından çıkarıp Her derde düştüğüm gün okuyacağım Üzerine gazete kağıtları örtülmüş Parça parça hatıralarımı bozdursam para etmez Ama senin yüzünün ışığı için asırlarca sürecek kavgam var benim Çekik gözlerinin sevincinde de ben varım hüznünde de Delik deşik ettirseler bir kartala tüm bedenimi Ben yine seni seveceğim SARP ÖZDEMİR |
Kutlarım şair.Kalemin daim olsun.