gözlerim getirmiyor yarını...
tek kişilik bir odada
uzanmışım tek kişilik koltuğuma etrafımda kırık dökük hatıraların tozları hala soludukça yakıyor ciğerlerimi boyası kavramış duvarlarına takılıyor gözlerim bir örümcek sarkıtıyor iplerini ağır ağır iniyor tek kişilik masamın üzerine dünden kalan mecmuanın okunmamış sayfasına doğru çatlamış penceremden içeri sızarken yeni gün bir hevesle turluyorum tek kişilik hayatımı gözlerim hayatımın her karesini getirirken odama karafatmalar eşlik ediyor tek kişilik dansıma yorgun bedenimi bırakırken koltuğuma hayran olduğum odama bakıyorum son kez tam üç köşesi olan odamın bir köşesinde tabanları olmayan çoraplarım bir köşesinde yakaları zedelenmiş gömleğim bir köşesinde ise zamanın peşinden zayi olan ömür gözlerim getirmiyor yarının görüntüsünü |
dallarını yalnızlığın....... Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.
Saygılarımla.