Masallarımın Kanatlarını Islatan Çiy
Gönlümün efkârlı neşesi
Koynumda yatırdığım sesindir Dudaklarımı ıslatan can suyumsun Kalemime konan beyaz güvercinim Mevsimlerden geçen göçebeymişsin Tuvalime hasretini çizen fırçaymışsın Sevginle yüreğimden öpen bülbülmüşsün Bakışınla ruhumu örten yonca çiçeğiymişsin Masallarımın kanatlarını ıslatan çiy Ezberimden çıkmayan ilk şiir Gecemin kör kuyusuna düşen Ay Aşk’ın gözbebeklerinde gezen ceylanmışsın Gamzende kuruyup dökülen yaprağım işte Sevdiğim nefesinden çıkan kelebeğim Kirpiklerinde konaklayan kar tanesiyim Hüznün denizinde yokluğunla raks eden ışığım |