SÖZ SÜKÛTA ERMEZ ARTIKFanisin şu dünyada kefenin kara toprak Bakışların tarumar bedenin kuru yaprak İçten söküleceksin başın kıblede çoktan Sorgu meleklerinde hesap dürülür haktan Kırık bir testi gibi günahların tuzla buz Sandukan kara zindan erişemez yazla güz Ademin elmasını çalmadın ki cennetten Dağılan gururudur suçu insan sevmekten Gazel gibi yollarda süpürüldü sevdalar Boğazlara dizildi yenen helal lokmalar Kamil olursa insan zaten günahı olmaz Tartılan terazide boş kefelerde durmaz Hangi ağaç gövdesi gölge eder güneşe Hangi ceylan yüreği saldırır aslan leşe Gücü yetmez kimsenin garibana eziyet Zülmetmek acizliktir insan olmak meziyet Karıncalar yuvasın ayak dibine kurmaz Ağustos böceğinden yok mudur başka kurnaz Söz çıkar ki ağızdan geri dönüşü zordur Öyle yakar bendini yüreklerde ki kordur Söz sükûta ermeden gümüşler pas bağladı İncinen insan ruhu sözde zincir dağlandı Önce göz çukurları çakmak gibi derinden Dosta ihanet olmaz sevgi gönül telinden 21.01.2010 |