Ey tarihi kirleten an
Yürekler seni unutamayacak hiçbir zaman!

Sessizliğin altında ezilirken us
Sen saki
Doldur ve sus!

Yazacağım, oku!
Oku ve anla
Değneğin iki ucundaki boku

Habil ve Kabil’in hikâyesidir "açılan"
Satılmış ve yıkılmış inançların tozlarıdır genze dolan
Ve yağmur değil şimdi kaldırımları ıslatan
Doğruluk kütüğünde kayboldukça adımız
Alevden yollara gireceğiz
Kavrulacak adımlarımız

Taa ki
Gülüşler öldüğünde
Dudaklar makber olduğunda ve dil kanadığında Fatiha’sında
Serilecek önlerine
Hükümlerinin kanlı hırkası
Unutma!
Dünlerden daha acı olacak, istedikleri yarınların arkası

O zaman ki
Ölenlerin bakışında dağ
Dağların makamında ihanetin şarkısı
Güftesi hicran, bestesi acı
Melodisinde bitimsiz suni bir sancı
Nakaratında ölecek kardeşliğin inancı

Heyhat ki!
“Sağırsa kulaklar, duyulmaz uğultular
Bir emanet uğruna ölenlerin cesareti kadar,
Ölemeyenlerin ciğeri mundar” diyorsak bile
Peşlerinde yüzlerce menfaatten canavar
Bu yüzden fark edemiyor duymuyor zavallılar

Ey zamanı kirleten an
Sen saki
Doldur ve sus
Sessizliğin altında ezilirken us

Ya sen, ya ben, ya biz?
Zehirlese beni her yudum, ölsem masadan kalkmadan
Kaybolsa tarihe düşen şu vahim iz!
Zaman unutturur mu olanı?
Vicdanlarımızda taşırken emanet kalanı!
Temyizi de yok be saki, tarihe düşecek bu cezanın
Bilinmez kimler kalacak altında bu eza’nın

Ey saki
Mümkünse bir güneş getir şimdi
Kirlenmemiş ve doğmamış daha önce
Batıdan doğsun doğudan batsın
Işığında Hüseyin’in gözleri yatsın
Sadece güneş yetmez!
Bir de temiz gökyüzü, yeryüzüne ayna olsun yüzü
Bilirsin, beş para etmez, kirlenmişse görünenin yüzü
İçinde dans eden umutlar, çağıl çağıl çağlasınlar
Pamuk şekeri gibi bulutlar, çocuklar gibi sevinçten ağlasınlar
Delinmemiş olsun ozonu, biçilmemiş ortası
Sen bakınca yeşil olsun ben bakınca mavi
Bahar olsun yine, her baharın ertesi

Ha bir de,
Doğduğu yer yememiş olsun her haltı!
Ölü yıldızlarla doldurulmasın hasırın altı!
İşte bu benim düşüm, bak benim düşümde kayboldu senin gülüşün
Yazık!

Dahası mı?
Bu kadar kâfi!

Sessizliğin altında ezilirken us
Ey saki
Doldur ve sus

“Bilmiyorsunuz!
Aynı köprüdeyiz hepimiz
Altımız derin bir nehir
Suyu zehirden zehir
Yıkılırsa köprü
Ne bir dal var tutunacak
Ne de suyuna panzehir
Bu yüzden
Köprü yapılırken yalan biçilmez
Yalanla biçilen köprü geçilmez”

Dedi ve sustu şair…

İHSAN TURHAN