Gel
Ömürlük sevdaya yer yok gönülde,
Sonsuza dek benim olacaksan gel. Leylâ’dan haber var, bir nişan Gül’de, Öldüğüm gün sen de öleceksen gel. Yanınca, savursun külünü rüzgâr, Neşemi göstersin o gül yanaklar, Velhasıl sevdiğim, meçhule kadar, Benimle ağlayıp, güleceksen gel. Bilmesin hiç kimse korkularını, Kendinden habersiz çoşkularını, Anladın, ben yokken uykularını, En tatlı yerinde böleceksen gel. Dostu dosta düşman edecek günde, Evladı anneye el gördüğünde, Hakîkat; ilâhî, gerçek düğünde, Beni hiç görmeden bulacaksan gel. Ankara, Ocak 2010 |