Tenha Tellallık...İklim değişti Ayrık otları kendiliğinden büyüdü içimde Karanlık tüm sokaklar Seni koşuyor artık bu şehirde İçinden kimsenin geçmediği öznesiz tümceler de kuruyorum Öğrendim Soğuktan donanı buzla ovuyorlar/biliyorum Nevrotik bir sancıda çocukluğum/ gülüyor Benden aldı iznini Kulaklarına takmış kirazdan küpeleri Düş/tü yüzüme yoksul bir zaman tenhalığı akşam vakitlerinde Evler boş Sokaklar boş Herkes göç mü etti kiraz ağaçlarının yıkıldığı bu şehirde İçimden geçen kalabalık suskunluk gürültüsüne durdu Zaman sustu Ayaklar baş /başlar da ayak oldu Ezanları çalındı minarelerin bir tan vakti kızıla karışırken Üşüdü ibadetler Üşüdü insan Cehalet huzur buldu Kim kurdu bu tuzağı severken /sevilirken Yabancı akşamlara konmuş sevda kırlangıçları dargın Ellerimde tutunamamanın telaşı Dokunsam ağlayacaksın içimde ve başlayacak ağrım Camda buğu Havada nem Odada küf kokusu İçime dolanıyor dünden kalma bir z/aman baygın baygın Her seferinde bu kargaşanın arasına düşüyorsun “Gelme” diyorum Çoğul ekler takıyorum öznelerime Hayat ki bir Beyoğlu yosması Alıyor çekimine Sesimizde tenhalık Aklımız duvar duvar Devrik ve kırılgan şimdi içimdeki çocukluk Nasıl da geçti zaman Hayatın ünleminde bizler nasıl yorulduk...! Sevgi Kaya sesi ve yorumuyla çalışmamı onurlandıran sevgili dostum Kalimera’ ya sonsuz teşekkürlerimle.. sevgiler.. |