Yoruldum...Niye benim de eller gibi sevenim yok ? Niye benim de eller gibi soranım yok ? Kendime de çok soruyorum ama, Benim dahi verecek cevabım yok... Eller sevgiliyle el ele geziyorlar, Hayatı dolu dolu yaşıyorlar , Eller farklı mı diye soruyorum ama , Akıl verecek birisi de yok... Bakınca şöyle bir imrendiriyorlar, El ele, kol kola oluyorlar , Ben çirkinmiyim diye soruyorum ama, Ne güzelsin , ne de çirkinsin diyenim de yok... Düşünüyorum eller gibi sevilirmiyim diye , Soruyorum , bütün bunlar neden diye, Gözlerimi kapayıp, bekliyorum ama , Cevap verecek bir dinleyenim de yok... Bilmiyorum , eller ne yapıyor ama , Böyle kalacağım , kararlıyım buna. Şimdi dimdik ayaktayım ama, Düşersem elimden tutanım da yok... Şimdik soruyom hayata… Yaşamaya değer misin ? Hep ağlamaya değer misin ? Güldürmeyeceksen , beni söküp at. Bir de bana gül be hayat... Sevginin böylesi başka bir tat, Sevmeye değer misin ? Sevdirmeyeceksen, beni söküp at. Bir de bana gül be hayat... Nasıl bir şeysin ? Anlamaya değer misin ? Söylemeyeceksen, beni söküp at. Bir de bana gül be hayat... Bunlar hayatımda son nakarat. Ölmeye değer misin ? Bilmiyorsan , beni söküp at. Bir de bana gül be hayat... Diyorum ki... Bir sevgilim olsa, Bir sevenim olsa, Huyu güzel , yüzü nasıl olursa olsa, Diyorum ki , beni bir seven olsa... Diyorum ki... Hayat güzel olsa, Hep mutluluk olsa, Günler güzel, gece nasıl olursa olsa, Diyorum ki, hayat yaşanacak olsa... Diyorum ki... Bir ben, birde o olsa, O benim olsa, Yaşadığımız güzel, yaşamadığımız nasıl olursa olsa, Diyorum ki , o gitmese kalsa... Diyorum ki... Bir anlayanım olsa, Bir dinleyenim olsa, Kalbi güzel , kendi nasıl olursa olsa, Diyorum ki , beni bir anlayan olsa. Hani eski , terkedilmiş evler vardır, Artık içinde oturulmayacak evler. Hani onlar artık sadece taştır, Artık tutmaz kapısından eller. Şimdilerde ben de o evler gibiyim. Ne gelip bir yanımda oturanım var, Ne de elinden tutacak bir sevgilim. Artık değişmez benim de kaderim... Hani yaşlı unutulmuş insanlar vardır, Artık fazlalık olan insanlar. Hani onlar artık yorulmuşlardır, Artık istemez onları kimseler. Şimdilerde ben de o insanlar gibiyim, Ne bir hatırlayanım var, Ne de beni düşünen bir sevgilim. Artık değişmez benim de kaderim... Öldü dersiniz benim için, Soran olursa... Gerçi kimse de sormazya. Gene de aklınızda bulunsun ; Yaşamıyor deyin, soran olursa... Biz öldürdük deyin, ölüm nedenimi soranlara. Hayat doluydu ancak yaşatmadık deyin. Adam yerine koymadık, Birgün olsun neyin var diye sormadık deyin. Ne yaptıysa beğenmedik, Hep küçük gördük deyin... O bizleri severdi, Ne desek yapardı. Ama biz O’nu hiç sevmedik deyin. Üstelik dalga geçtik, Baktık ki düşmüş; Bir tekme de biz vurduk. Baktık ki ağlıyo; Bir de biz ağlattık. Kalkmak için elini uzattıysa, Elini kırdık. Tutunmak için bize dayandıysa, Kaldırdık, attık deyin... Köpek kadar değer vermedik, Bir yabancı kadar bile sevmedik deyin. İnsan olmasının dahi bizim için bir önemi yoktu, Zaten insan yerine de koymadık deyin... Hepimizin katkısı vardı ölümünde, En çokta sevdiği kızın deyin... Dedimya demin de gerçi kimse sormazya, Gene de aklınızda bulunsun. Böylece söylersiniz benim için, soran olursa. Ne ? Ben mi ? Nerede mi olacağım ? Ne mi yapacağım ? Ben orada burada olurum artık. Hiç bişey de yapamam . Bakarım ama göremem. Dinlerim ama duyamam. Yürürüm ama gidemem. Bildiğin yaşayan ölüyüm artık. Hani önceden bir işe yaramaz derdinizya; Şimdi dediğiniz oldu işte. Hiç bir işe yaramam artık. Aldığım hava zarar, Yediğim , içtiğim ziyan, Hiç bir faydası olmayan, Boşu boşuna yaşayan, Fazlalığım, Kalabalığım artık... |