YOKSA DÜŞECEĞİM
Küçücük bir çocuğun
Kâğıttan yaptığı Gemilerde kaldı Ucu yanık kalbim. Bu yüzden Sevmeyi geç öğrendim. Uçan kuşlar kervanında Göğü delip geçti Yaramaz hayallerim. Bütün sığınakları, Bombaladı yetişkin eller. Bir insanın bir değil; Bin kez ölebileceğini Kendi coğrafyamda keşfettim. Sular aktı; Küçük gemiler geçti bu sulardan. Kaptan oldum: En büyük kahraman! Ağaçlar dar geldi Oyunların gizemli yüzüne. Şimşekler çaktı; Yağmurlar yağdı; En soprano sesimle Haykırdım: “Tutun ellerimden Yoksa düşeceğim; Düşerken dünyanın İpini de çekeceğim.” |
tut elimden...
çok güzeldi...