0
Yorum
0
Beğeni
4,0
Puan
880
Okunma
kaybetmeye başlayınca
gönlündeki yıldızları
insan anlarmış artık genç olmadığını;
ölüm nefesini üflerken
yaşamın tüm vadilerine,
anlarmış giderek ne kadar yalnızlaştığını...
ve o gitti
yaralarımda tuzlu sular...
damarlarımda bir ince sızı...
bir yeni kayıp daha ekledim sepetime.
çözüldü tüm bağladığım düğümler,
birer birer arttı söküklerim...
o ise
sessiz bir nehirdi;
yoktu şelaleri,
dalgalerı setleri yıkan;
akardı mavi gözlerden...
dudak kıvrımlarında
bir mağrur gülümseyiş
kabullenirdi,
başkaldırmaz, boyun eğerdi.
isyankar değildi
kayaları oyup geçmez,
yarıklar açmazdı yüreklerde...
ve
bir derviş edasıyla geldiği dünyadan
çekip gitti bir "hu" ile...
4.0
100% (1)
