Tükenmiş bir gün yortusunda yorgun
Bedenim
Anıların daraltısında kayıplarda…
Hiç duyamadığım bir ezanın nağmeleri
Sabahı g/özlüyor göz kapaklarımda…
İçimden geçiyorsun
Düşler teke tek geliyor
Yenilgiye doymayan kahramanlar gibi
Döküle döküle
Ölüyorlar
İçimin saklı cehennemine
Gömülüyorlar...



Bir gezgin acı toplayıcısı açıyor avuçlarını
Mavilerimi dileniyor benden
Sarılarımı istiyor
Beyazlar veriyorum
Toprağın derinlerine saklıyor
İçimde canımdan can
Koparıyor
Çığlıklarım zerdüşe ulaştı da
O beni duymazdan geliyor…




Dualarım benden önce giden
Alın yazıma
Yetişemiyor
Dünün sancılarını yüklenmişim habersiz saatlerimden birinde
Kambur bir umut
Taşıyorum
Yarınlara ısmarlanmış ağrılar gözlerimde.




Sustuktukça yoksullaşıyorum.
İçimdeki meleklerin tahtındaki mevsimler
Baharsız, yağmursuz ve çıplak
Üşüyor…
Ayak izlerinin yalnızlığında
Gölgelerini çiğnediğim mutlu dünlerin soluğu
Can veriyor
Kirlerinden arınmış bir tebessüm bırakıyorum
Aleme…
Efsunlu bir türkü dudak ucumda eriyor
Sesimi tüketiyorum…




Elemlerim dökülüyor ayak uçlarıma
Zaman bekçileri insafsız
Nöbetlerinde,
Özlemini doğuruyor gün
Bir gayret
Biriken acılarımın
göbek bağını kesiyorum…