Keman Telinde Yürümek
biliyorsunuz
kemanın eşiği bir şair adamın son burguda biter bütün yaşamı yürüyorum ürkek bir kuşku batık bir kıymık yedi telde cambaz hüzünler kadeh kırığı cila çekilmiş ayaklarımla şiir tınılarımı dinliyor musunuz küllü günlerden kanla boyalı kaç parça düştü sine kemanım insan kalan tek yanımın Farid Ferjad’da ağlamasını duyuyor muydunuz dirilerek ölmenin acısındaki bendim şiir aynalarında kaldı küllerim batan gemilerimi sayamadım bir ip gerili şiirde yürürken uzun kısa dizelerı kucaklayıp bir bilinmeze gidişin ayrımında acı ile aşkın vardiyalı işyeriydi şiirim uğramıyordunuz sokaklar dert çiziliyken sekerek yürüyorum birinden kurtulsam diğeri yakıyor özümü aslında kedere gülümseyen adama adam demeli -hemen gülümseyen bir resim koymalıyım albüme- soyuluyor içimde inci mercan en sıcak kadının yazında ayazdayım kuru ağaçları anımsayın çabuk kırılan yaşama umursuz böyle bir adam nasıl olur , biliyorsunuz... yaşamın anlamını hep sende sevmeli şair... çoşkun sularda gezen bakışların, Josef Mengele’nin saf Alman ırkına direnmesidir insanlığın ordulardan güçlü yürüyor yükseliyor dört bir yandan şiiri yaşasın kardeşlik , yaşasın şiirsel dünya! haydi alkışlayın şairi , alkışlamalı biri .... |
başka bir zaman gelip tekrar okuyacağım üstad söz bu sefer:)))