Ttopuklu Aayakkabı ve Ggül
Sarmalanmış bir tedirginliğin yıpranışıdır bu son çaba
Nerelerde nefeslenmektesin şimdi acep Kendi bilmekliğimin vazgeçişinde sana sarıyorum tüm merakları Ve merakın afacan kokusunda siliyorum onca olmuşları Buralarda her yer parkedilmeye hazır Zılgıta meyilli çocuklar kadar dokunaklı bir karanlık Ah ne zaman biter bu gece Çırpınışa kırgın bir yürektir her an boğulan Boğuldukça hasret kalan dibe Bu hikaye topuklu bir ayakkabının hasretliğinde Busesi en sivri yerinde atan bir aşık Ne zaman ansa gülün adını Kırmızı yapraklar saçılır yere Topuklu ayakkabı Ezer ne yaptığını bilmeden gül yapraklarını Gülse incinişi erteleyip geçmişe Ölüm tiryakiliğiyle kaybolur buselenişlerde |