en çok seni severken şiir yazdım
en çok sana yazarken şiir sevdim
yazabilmeyi seni severken/ ve seni
her şeye rağmen sevebilmeyi ben…
sana şiir yazarken başardım!

saçları uzun/ aşkları kısa/ bakışları sis
sevdası tenime is gibi sinmiş...
silmeye çalıştıkça daha da dağılan adam
hatırlasana…
ben sana şiir şiir/ ne çok yalvardım!

bunca gitmeseydim belki sağ kalırdı
sol yanım.
biraz daha az giderdim/ hatta…
yaz kalsaydın belki de hiç gitmezdim
zira benim de vaktiyle güvendiğim
sana ait/ üstüne kar düş/müş…
bazı dağlarım vardı.

selamı nazlı/ vedası sözlü-sazlı
ihaneti ağdalı/ bağbozumu bağrıma
bir yaz gecesi bile paldır küldür
kara postallarıyla dalan adam!
bi zahmet anla…

kimi benim gibi hisseder de yazamaz
yazar da anlatamaz/ anlatır da anlaşılmaz
kimi de senin gibi
yedi baharla barışık şık bin şiir demetidir
kalem kalem / kelam kelam…

benim gibi olmayanlar
gider gidemez sarılmaz ak kağıttan kefene
sevdası kar’a yanan bir kalbe saplı
olmaz!.../ kurşun uçlu kaleme muhtaç!
ayakları böyle takılmaz
titrek birkaç saç teline de
düş’ten düş’e düşmez
çünkü düş kolay iştir/ güçlük…
sahici durmaktadır/ güç…
hâlâ can olana yazmak için
cansız parmaklarıyla
bir kalemi tutmaya ç/alışmaktır!

yakışı mağrur/ sevişi mahur
sevdama ahir adam/ dinle…
senin gibi olmayanlar için sevmek…
arada bir yaşatmaya da vakit bulmaktır

benimse son günlerde…
ölmekten başka şeye vaktim yok!

JD