---- İsmail KOCAKAYA’YA
Bekler Cennet ana, doğumu yakın
Sabır Cuma baba, haramdan sakın
Kızılcık da doğan, Bozkurda bakın
Demir dağlar erir, dur Kocakaya…

Can kurban İsmail, adın duyuran
İbrahim dedendi, ferman buyuran
Yurtta otağ kurup, açlar doyuran
Deden gibi çadır, kur Kocakaya…

Bayrak dedi aşkla, çağladı durdu
Yiğit olan gülmez, ağlarken yurdu
Çakal ruhlu kaçar, görünce kurdu
Zalim olan kula, vur Kocakaya…

Uğraş varsa gelir, zorlu yolsada
Susar sözü olmaz, taşıp dolsada
Dostu satmaz sonu, ölüm olsada
Sefer vakti dosta, sur Kocakaya

Sözün özün birse, sevin ağlama
İnsan kalbi kırıp, yürek dağlama
Gönül dostu olan, yerde çağlama
Arif olan kalbi, yur Kocakaya…

Aşkla secdeye var, zikre dalıver
Canda nefsi yakıp, gönlü salıver
Gecen vuslat olsun, dostta kalıver
Kâbe’de aşkla at, tur Kocakaya…

Canlar cana varır, Mevla’m dilesin
Cihan dostla güzel, sanma çilesin
Yorulmaz dostundur, böyle bilesin
Allah desen yüzün, nur Kocakaya…