Bu can bu tende işkencede
Kalabalığın ortasında
Gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde Hangi duayı ettinde Sevdayı çağırdın yüreğimize Ufuk çizgisini göremeden daha Onca çile yumağını ördünde Gecenin ruhuna akıttın gözyaşlarımızı Mahkum ettin bizi bize Küskün yüreğimizi astın darağacına... Bir yanımız bahar bahçesiyken Bir yanımız yaprak döker Hazindir haziranda bu sevda Sislidir gözler, isyankardır dudaklar Bu kentte ne zaman yağacak yağmur Böylesine yüklüyken bulutlar Doğar mı Güneş, umutsuz sabahlar... Iki ucu keskin, iki ucuda uçurum Hep mi böyle yalan söyler Yürekler rotasını şaşırır Bir tek söze gelir, yenik düşer Kapılar ardına kadar kapanır Yargısız infaz Bir fırtınada tüm aşk gemilerini batırır... Boğaz mütedil, dalgalı Suskun içimizdeki kelebekler Çırpmıyorlar artık kanatlarını Daha bir araya gelmez bu sevdanın yakası Yeminimizi bozduk Duygular mesafe tanımaz dedik ama... Ama yorulduk Hayatın acımasız çarkında Boşuna dönüp durduk... Yani hiç sevmedik Yani hiç gelmedin Yani hiç gitmedin Yani hiç tanımadık birbirimizi Her ne kadar bu can bu tende işkencede olsada... sevay |
Hep mi böyle yalan söyler
Yürekler rotasını şaşırır
Bir tek söze gelir, yenik düşer
Kapılar ardına kadar kapanır
Yargısız infaz
Bir fırtınada tüm aşk gemilerini batırır...
Nebnde şiirn özü burası. Yargısız infazlarda nice canların ve nice aşkların yok olduğu ve hiç bir zaman rotalarını bulamadığıdır.
Bu can bedende yül gibi gelse de bu kadar yolunu kaybetmiş duygular içinde emin olun yine de kendi yolunu çizmenin yolunu bulacaktır sevgili şaiirm.
Çok güzel bir şiirdi. Sevgiler yüreğinize