KIR ÇİÇEĞİM -3-
Beni benden aldın farkında mısın?
Tüm oba el oldu gittin gideli. Ayrılık oduyla yaktın içimi Gözyaşım sel oldu gittin gideli. Bülbül gül dalında bir başka öter Âşığın bacası hüzünle tüter Ne bir çiçek açar, ne sevgi biter Yüreğim çöl oldu gittin gideli. Bu derde düşeli eridim, bittim Serâbı su sandım içmeye gittim Şehirde kendimi yalnız hissettim Mecnûnca hâl oldu gittin gideli. Ne bağlayabildim, ne çözebildim Senin hayâlinsiz ne gezebildim Ne gönlümce yazdım, ne çizebildim Dillerim lâl oldu gittin gideli. Aşk katıdır kısalmıyor, sünmüyor Bir yaktı mı bir daha da sönmüyor? Saat durmuş, sanki dünya dönmüyor Her günüm yıl oldu gittin gideli... Her ânım yıl oldu gittin gideli... Hanifi KARA |
Âşığın bacası hüzünle tüter
Ne bir çiçek açar, ne sevgi biter
Yüreğim çöl oldu gittin gideli.
Hasret girince araya, doğanın tüm renkleri matlaşır, canlılığı donuklaşır; çiçekler, narin boyunlarını bükerek mahzunlaşır, ağlaşır. Doğanın sihirli dilinde, yalnızca hüznün korosu vardır.
Hisli şiiriniz, bu duyumsamaların güzel ifadesiydi.
Selam ve saygılarımla.