"ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır."

Nietzsche

Tükenmişken belleğimde sevdanın hatırları
Yalnızlığın busesini alnıma kondurdular.
Ki tanrıya yazıyorum bu meşum satırları
Yaşıyorken yüreğimde kanımı dondurdular.
Şimdi doğan bir güneşim acının afakında
Parıldayan yıldızların bağrını deliyorum.
Şimdi boynumu bükerek giyotin şafağında
İçimde ölen çocuğu kefene beliyorum.



Düşler birer uçurtmaydı maviye uçurduğum
İlkten kuyruğunu kesip çıtasını kırdılar.
Mutluluk uzak ülkeydi hep gözden kaçırdığım
Ona uzanan geminin rotasını vurdular.
Şimdi ömür bir sınav bin çoktan seçmeli soru
Tüm yanlış seçenekleri sırayla eliyorum.
Şimdi bir yanlış götürdü elde kalmadı doğru
İkmale kalmış kulların yurdundan geliyorum.



Tanrının kulağımıza her gece okuduğu
Hayat denen realite içi boş bir masaldı.
Yürek bir irin pıhtısı elemin dokuduğu
Bu yolda gülmek illegal gözyaşları yasaldı.
Şimdi çemberler daraldı infaz anı çok yakın
Gümüş kabzalı bıçağı elimle biliyorum.
Şimdi gözümü bağlayın açık kalmasın sakın
İsmail’in yazgısını tarihten siliyorum.



Duyduğumda anlasaydım o ilahi ikazı
Kara olan her yazıyı bilmeden aklamazdım.
Elimle yıktığım handan arta kalan enkazı
Kutsal hazinem bilerek mabede saklamazdım.
Şimdi tezenesiz sazın oynattığı çengiyim
Tomar tomar günahları bahşişe alıyorum.
Şimdi bitimsiz ayazın kor ateşe dengiyim
Nedamet cehennemine hüzünle dalıyorum.



Ya ben yanlış koşucuydum ya da yanlıştı parkur
Malum bitiş çizgisine yarasız varamadım.
Tanrım ölüm saatimi daha er bir vakte kur
Bak kanıyor tüm benliğim yaramı saramadım.
Şimdi batan bir şilebin yenilmiş kaptanıyım
Tayfalarımı kaybedip bir başa kalıyorum.
Şimdi kirlenmiş her hissin yegâne vatanıyım
Temiz aşklar lügatinden sözcükler çalıyorum.



Ben ki dili kelepçeli dili zeval dili lal
Aşk lisanı mühürlenmiş müebbet mahkûmuyum.
Sevdaya haram kılındım intiharlara helal
Tüm mezarlara serpilen diyar-ı gam kumuyum.
Şimdi azad eyliyorum açık kalsın pencere
İçimdeki güvercini semaya salıyorum.
Şimdi sürgün de etseniz uğraşmayın boş yere
Bahrın haylaz çocuğuyum sahili yalıyorum.



Ahir zaman öncesinden attığınız kancayı
Çekseniz hayallerimden başka bir şey istemem.
Alnıma kendim dayarım o soğuk tabancayı
Sem içerim zemzem diye başka bir mey istemem.
Şimdi acıyla çarptığım bütün sevdalarımı
Sevinçlerden eksilterek yıllara bölüyorum.
Şimdi gözümü yumduğum bütün ferdalarımı
Alınız terkinize ben dünümle ölüyorum.



Şimdi her devrik cümlenin meçhul yüklemi benim
Kanımla not düşüyorum yitip giden maziye.
Şimdi her savruk bedenin kırık eklemi benim
Hararetle susuyorum mutlak ötenaziye.
Şimdi ürkek bedeviyim elemin yollarında
Ve yazgımın karasını Kahhardan biliyorum.
Şimdi hamuşan eviyim ölümün kollarında
Soyunuyorken hiçliğe mağfiret diliyorum...



ekimikibindokuz