YORULDUM
Kapı araladım
Yorgun kaçışlara, Hayatın seni benden almasına Susacak kadar yorgunum. Benden giderken attığın her adımda, Hançerlenen yaramı Göremeyecek kadar kör, Kimsenin sahip olamayacağı kadar da Senindim oysa.... Sırtımda hasretin heybesi, Yürüdüm hiç usanmadan... Bitmedi gülüm . Ben bittim tükendim amma Bitmedi bu yollar... Uzadıkça uzadı, nerdesin sevdiğim? Nefes nefese koştuğum, Hiç varamadığım hangi menzillerdesin? Hangi geçtiğim yollarda kaldı yüzün? Çok yoruldum gülüm çok... Yudumladıkça gerçeği, Göğsüme ağrılar üşüşüyor. Kayboldu umutlarım, Sessiz çığlıklarımın hakimiyetinde.. Savaşamıyorum artık yokluğunla Yoruldum.... Feri düştü, Hayalini bağladığım gözlerimin. Taşımıyor artık ayaklarım Bu yorgun bedenimi... Hayal ağacım döktü tüm çiçeklerini Ve şimdi hasretliğin Yorgun ceremesini çekiyorum Savruldum, düştüm.... Yorgunluğumun diz çöktüğü yere... Uyumak istiyorum... Sırtımda hasretten bayramlığım, Umutsuzluğu vird edinmiş cümlelerle Üstümü örtüp hemen şurada uyuyacağım. Başımı göğsün diye taşlara yaslıyorum. Ama taşlar çok soğuk be gülüm.... Üşüyorum.... İçimde büyüttüğüm feryatlar, Kuru bir öksürük gibi İçimden hiç çıkmayan hasretinle Bir ışık, Bir umut aradığım bu yollarda Kapkara şu sonsuz göğün altında Ufuklara baktım hasretimce.... Yetişemedim yüreğine... Yoruldum gülüm çok yoruldum... GÜLTEN TELLİOĞLU |
saygılarımla