NEFS-İ EMMARE
Hırsının peşinden, koşma haybeye
Doğru yoldan şaşar,izden olursun. Mala gönül verip, koyma heybeye Taşıyamaz çöker, dizden olursun. Sapla hançerini, nefsin böğrüne Günah güllerini, sokma bağrına Ömrünü tüketip, bir hiç uğruna Kanarsan şeytana, gizden olursun. Hak boyasını çal, kara yüzüne İkrarı bırakma, nefsin sözüne Aldanıp dünyanın, yalan güzüne Batarsın çamura, közden olursun. Dağlar sarsılıp da, yürüyüp gider Ömür bitince ten, çürüyüp gider Münker nekir gelir, sorup ta gider Cevap vermez dilin, sözden olursun. Kılavuzu karga, olanın hali Nefs-i emmarenin, ateştir dili Dikkat et gözüne, batmasın çalı Bakarsan harama, gözden olursun. Halis görürsün o, tuzaktır hepten Haktan sapanı bak, alıkoyar kepten Hiçbir ışık kalmaz, eser-i tipten Sıretin bozulur, özden olursun. Gülten TELLİOĞLU |