ACILAR GÖRÜLDÜ...Kızılca kıyamet gibi rüzgârın hırsı Uğultusu her saat büyüyor, Korkular yuvalayıp gözbebeklerime. Yüzüme çarpar soğukluğu Sessizliğimi kışkırtırcasına. Bi/linç altında, Cesaret mevta oldu. Yetemiyorum… Kim çelme takıyor aklıma? Göremiyorum… Gölgemin peçesini çözdüm. Bir siluet, acının çerçevesinde Dokundum içimin yıkıntısına Hissedemiyorum… Sıradanlık kimliğimi buldum Bir çiçeğin açışında, Kördüm! Gözlerimi kamaştıran güneşe. Tenim yanarken üşüyordu ruhum Nasıl soğumuşum. Düşünceler morgunda. Isınamıyorum… Hiçliğe bulanır karışıklığım Med-cezir tılsımında. Benden uzak, benden deli… Kumsal ile dalga gibi, Her kıyıya vuruşta çeker kendine. Martı çığlığında kaybolsa da Yalnızlık kokar nefesim. Oltaya takılmış balık misali Acının girdabında çırpınır düşlerim. Kurtulamıyorum. Acılar görüldü! Eceli geldi umutların. Belki boylu boyunca Bir asfalt üstünde, Belki de bir vicdan zelzelesinde… Zoraki yaşamak rolünden bıkmışım. Kalkamıyorum… GÜLTEN TELLİOĞLU |