özümün özet geçmişierkek evlat özlemiymiş doğar doğmaz yüreğime işlenen rivayet odur ki dört yaşımda teşaşür ederken görüp çığlığı basıncaya kadar ayaklı gazetesi beni erkek sanmış mahalleli evcilik oynamaya çağıran kızları tersleyip dalga geçen bir iki oğlanı da haklayınca bir çığlıkla kaybettiğim elebaşılığı geri aldım biraz kan biraz gözyaşıyla saplatmaca dekmancılık derken geldim yedi yaşına o kara önlük hayatımın ilk elbisesi -bir de isim krizi var ki ayrıdır hikayesi- okulun ilk gününü kabusa çevirmişti hiçbir ikaz hiçbir ceza pantolonumu çıkarttıramadı bir daha lisedeydim aşk kapımı çaldığında ilk o zaman vardım cinsiyetimin farkına sevmeye de başladım laf aramızda yine de soluğu ya maçta alırdım ya yanıkta batakta okulu kırdığım zamanlarda ... ondokuzdum vazgeçtiğimde aşktan uzamış saçlarımdan o parti bu oluşum şu kortej bacı kardeş/söylem eylem derken anarşist oldum umudu kestim devrimlerinden ... iki kerede anladım evlilik elbisesinin dar geldiğini yüreğime değince el kiri yok saydım öğretilmişleri... bakmayın saçımın uzunluğuna oğlumun anneye benzetme ısrarından kategori aramayın boşuna her şeyim geridedir insanlığımdan |