şairi aşk yakar
şairi aşk yakar
gözlerinden yapılmış bir cennet kurdum kendime ey sevgili gözlerindeki şiir tükenmeden yüreğimdeki yangın biter mi ömrümün her zerresinde bir tokat gibi dururken aşk gözlerinden dudaklarıma bir yudum Kevser düşer mi gözlerin bende değilse, bil ki artık senden uzak değil ölüm ve gözlerin yoksa, bil ki artık kendi masalımın kahramanı da yok ahh bir görsen sevgili kendi cennetimde öyle mahzun öyle garip kaldım ki ört üstümü ateşler içindeyken o kadar çok üşüyorum ki sahipsizim ve kırgınım sevmeyi ben öğrettim sana ama keşke biraz da sen sevseydin saklamazdın gözlerini benden her gidişinde yağmur düşmezdi kirpiklerimden oysa koca bir cennet sunmak için sana sadece gözlerini istemiştim bir tek o deniz gözlerini olsun sevgili yine de canın sağolsun aşk yetim doğmuştu zaten bırak garip ölsün biliyor musun sen artık benim için kaf dağında ki bir anka sın o kadar çok uzaktasın ki her anım kara sensiz her an kara boş ver tut/arsızlığımı çok görme bana sevgili sen yeter ki kapatma gözlerini yanmışım bir kere ateşim iflah olmaz beni aşk yakmış zaten cehennem yakamaz tamam sustum H.Ali Aydın yirmidörteylülsıfırdokuz |
kelebeklerin ışığa koşması gibi ateşe düşmekmiş/girmekmiş aşk diyor hazret...
şiir bütünüyle çok güzel ve anlamlıydı, kutlarım şair...