Ç I Ğ L I K

kör bir bıçak gibi düşlerime saplanıyor
cennetimi peydahladığım gözlerin

aynalara kazıdığım silüetin geliyor aklıma
sözlerim telaşlı bir zehre bulanırken
göğsüne kurduğum sırat’ıma
ihtimallerimi bırakıyorum


çevrelenmiş ateşler içinde buluyorum kendimi
kimliksiz kentler kucak açıyor intiharlarıma

küllenmiş bir aşkın közlerini taşırken yüreğim
peşimde binlerce zebani koşturuyor
kovarken günahlarımı bedenimden
fırtınalar kopuyor suskunluklarımda

utangaç bir ceylan kisvesine bürünüyorum
çığlıklarımın sessizliği şakaklarımdan vuruyor beni
ve bütün hoyratlığıma rağmen
sensizliğe yenilmekten korkuyorum

biliyorum
sensizliğe yakılan şiirlerim
intiharı içirirken kelimelerime
ben hala aşkını haykıramayan acemi bir şairim

susuyorum
ve kendimi yitirdikçe sana gidiyorum
oysa sen arkana bile bakmıyorsun
güneşimden saklıyorsun gölgelerini
ayaz gecelerden bile düşmüyorsun düşlerimden
ben kendimden sana gittiğim halde
sen kaç kez geldin baharlarıma söyler misin
kordon boyunda kaç kez tuttun ellerimden
hazırdım oysa ben
bir gülüşüne bir gönül
bir gelişine bin ömür vermeye

ah sevgili
şimdi
girdaplarımda boğulurken ben
gözlerine kurduğum darağacına
ömrümü asıyorum
aşk ölmekle eşdeğerse
ölümü aşk’a bağışlıyorum


H.Ali Aydın
14.04.2009